Εισάγουμε λουμπούνια από τη Χιλή αντί να καλλιεργούμε στην Κρήτη

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνουν την εμφάνιση τους στην αγορά τα λουμπούνια ή λούπινα, όπως λέγονται σε άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτά τα κιτρινωπά, πλατιά σποράκια που καταναλώνονται, λόγω νηστείας, μια και περιέχουν μεγάλη ποσότητα πρωτεΐνης, και σχεδόν καθόλου θερμίδες.

Στην Κρήτη τα γνωρίζουμε και τα επιλέγουμε την περίοδο της Σαρακοστής αν και τα καλλιεργούμε σε περιορισμένη κλίμακα.

Δυστυχώς παρότι οι συνθήκες είναι ευνοικές για την καλλιέργεια τους στο νησί η ποσότητα της παραγωγής τους δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες κι έτσι βλέπουμε να γίνονται εισαγωγές από μέρη που δεν φαντάζεται κανείς.

Η φωτογραφία του Newshub.gr από σούπερ μάρκετ του Ηρακλείου δείχνει πως εισάγουμε λουμπούνια από την Χιλή, αντί να διαθέτουμε δική μας παραγωγή στην αγορά.

Το Lupinus albus, όπως είναι η επιστημονική ονομασία του, είναι ένα μονοετές, ποώδες φυτό που ευδοκιμεί σε αμμώδη και όξινα εδάφη.

Στη χώρα μας το συναντάμε κυρίως στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη ενώ καλλιεργείται σε Αίγυπτο, άλλες χώρες της Αφρικής, της Ευρώπης, της Αμερικής φθάνοντας μέχρι και τη Ρωσία.

 Οι χρήσεις του πολλές παρότι σε καιρούς ευμάρειας το είχαμε ξεχάσει. Μπορεί να φαγωθεί ως κανονικό φαγητό, ως συνοδευτικό πριν ή μετά το φαγητό, να αξιοποιηθεί ως λίπασμα και ως ζωοτροφή.

Σε δύσκολες περιόδους, όπου η φτώχεια κυριαρχούσε στον τόπο μας, και δεν ήταν λίγες αυτές, τα λουμπούνια ήταν μια καλή λύση για να καλύπτεται η πείνα λαμβάνοντας πολλά θρεπτικά στοιχεία, καθώς η περιεκτικότητα τους σε πρωτεΐνη φτάνει μέχρι και 44%.

Ο καρπός του λουμπουνιού αποτελεί επίσης πλούσια πηγή ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου και φωσφόρου.

Όχι τυχαία λοιπόν κάποιοι το αποκαλούν "κρέας του φτωχού" ενώ σήμερα η αξιοποίηση του μπορεί να κάνει κάποιους, αν όχι πλούσιους τουλάχιστον με ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Κι αυτό επειδή μπορεί να καλλιεργηθεί και να χρησιμοποιηθεί και ως ζωοτροφή.